آموزش اکسل
زمانیكه ایدههای متفاوت جهت سرمایهگذاری و انتخاب مطرح گردید؛ سرمایه گذاران به دنبال راه حلهای مختلفی بودند تا بتوانند بهترین تصمیم را بگیرند. اما وجود پارامترهای فراوان محاسبات را گاهاً آنقدر پیچیده میكرد كه تصمیم گیرندگان توان لازم برای تصمیم را نداشتند و یا اطمینانی از درستی تصمیم خود پیدا نمی کردند. از طرف دیگر نگرشهای متفاوت به یك موضوع خاص؛ باعث میشد تا نتایج یكسان حاصل نشود.
به عبارت دیگر در مورد یك طرح؛ برخی از محاسبات طرح را اقتصادی جلوه میداد و بعضی دیگر كلاً آن را رد میكرد. این موضوع سبب شد تا دستاندكاران به فكر استاندارد نمودن تعاریف و محاسبات افتادند. اما مشكل اصلی یعنی پیچیدگی عملیات محاسباتی هنوز باقیمانده بود. برای حل این مشكل؛ دو راه حل وجود داشت: روش اول استفاده از یک شیوه یکسان برای همه طرح ها و روش دوم تدوین روش های متفاوت متناسب با ویژگی هر صنعت. استفاده از نرم افزاری مانند کامفار می توانست گزینه ای برای راه حل اول باشد به شرطی آنکه بخش عمده ای از نیاز های همه صنایع را پوشش دهد و محاسبات را درست ، جامع و مانع ارائه نماید.
همانطوریکه از ابتدا نیز پیش بینی می شد و این امر در گزارشی تحت عنوان «تطبیق ظوابط تائید طرح با نرم افزار کامفار » به استماع سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور در سال ۱۳۸۲ رسانده شد این روش فقط ۶۰ درصد از نیازهای آن موقع را پوشش می داد و تجربه هشت سال گذشته نشان داده است که تغییرات عمده در نحوه تائید طرح ها باعث می شود تا کارآیی روش مرسوم مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد. در نتیجه با توجه به افزایش تنوع طرح ها و تغییرات اساسی در اقتصاد جهانی ، در اکثر موارد روش دوم که کارآمد تر می باشد انتخاب شده است. به همین دلیل در این به بخش به بیان ویژگی ها، تکنیک ها و ابزارهای جدید ارزیابی و تائید طرح ها پرداخته می شود:
